y-entry

maaga akong nagising ngayon, linggo, kasi nainlab na naman ako sa isang babaeng singer. si sarah harmer ang object ng aking affection at pinakikinggan ko ulit yung track nya sa cd na "new beginning, volume 19, live at the world cafe" - isang live recording ng mga relatively unknown artists (maliban sa keane at 5 for fighting) sa world cafe studio sa philadelphia at produced ng penn (university of pennsylvania). sa album, "almost" ang pangalan ng kanta ni harmer at isang acoustic guitar lang ang accompaniment, nakakahalina.

ang pagkahilig ko siguro sa mga babaeng singers e sanhi ng maaga kong exposure sa boses ng babae: sa uyayi ni inay, sa saliw ng gitara't boses ng dalawang ateng parehong folk singers sa kanilang mundong ginagalawan, sa klasikong aria ng isa pang ate na graduate ng classical music at nagpeperform nung araw sa ccp kasama ng kanyang mga alipores ni lucresia kasilag.

si norah jones nga nung araw, di pa kilala, napatalon ako nung narinig ko sa books and books yung cd nya, binili ko agad, aha!, 10 months later e nanalo ng grammy. tas syempre si alanis, kundi nga lang medyo apanis na ang dating nya ngayon at overkill na, sya sana ang quintessential philosopher queen ng musika. tas andyan din si aimee mann, si natalie merchant na paborito kong proletarian singer, si vienna teng, yung lead singer ng hem, yung lead singer ng cowboy junkies, si lucinda williams, si pat castillo, si jacqui magno, si claire dela fuente (joke lang) at syempre pa, si jonie mitchell - lahat lahat yan kasama sa ipinapagpasalamat ko at nabiyayaan ako ng maylikha ng tenga para pandinig, at konting utak para maka-appreciate.

o sige, liligo muna ako't sisimba pa.